Admin
18 ก.ย. 2561
ภาพสุดทรมานใจ 'แม่เต่า' ติดกับดักมรณะ 'ขยะทะเล' ตายเกลื่อน
ดร.ธรณ์ ธำรงนาวาสวัสดิ์ อาจารย์ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์ทางทะเล คณะประมง มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ และอดีตสมาชิกสภาปฏิรูปแห่งชาติ(สปช.) โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊คส่วนตัว "Thon Thamrongnawasawat" ระบุว่า เรื่องเศร้าเรื่องนี้มีภาพประกอบที่น่าสะเทือนใจ กรุณาทำใจก่อนอ่าน #2 เดือน 2 หาดเต่าเกยตื้น 23 ตัว #ความตายจากขยะทะเล
ข้อมูลดังกล่าวมาจากศูนย์วิจัยของกรมอุทยาน รายงานว่าที่หาดไม้ขาว (อุทยานสิรินาถ ภูเก็ต) และอุทยานหาดท้ายเหมือง (พังงา) มีเต่าทะเลเกยตื้นเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านและอุทยานต่างช่วยกันเต็มที่ แต่เต่าเกือบทั้งหมดที่ขึ้นมาตายแล้ว มีอยู่เพียงน้อยนิดที่บาดเจ็บสาหัส เต่าบาดเจ็บถูกส่งตรงไปที่ศูนย์ชีวะ กรมทะเล ภูเก็ต แต่โอกาสที่จะช่วยพวกเธอมีน้อยนิด
ผมใช้คำว่าพวกเธอเพราะส่วนใหญ่เป็นแม่เต่า แม่ผู้กำลังว่ายเข้าใกล้ฝั่ง เพื่อเตรียมให้กำเนิดลูกน้อยนับร้อยตัวบนชายหาด ฤดูเต่าวางไข่ในอันดามัน ตั้งแต่ตุลาถึงกุมภา กำลังใกล้เข้ามา แม่เต่าที่เคยถือกำเนิดจากหาดเหล่านี้ ว่ายกลับมาจากมหาสมุทรอินเดีย เพื่อให้กำเนิดลูกน้อย ดังเช่นที่แม่เธอให้กำเนิดเธอ ไม่ว่าเธอไปหากินอยู่ถิ่นฐานไหน พวกเธอคือเต่าเชื้อชาติไทย
หาดไม้ขาวและหาดท้ายเหมืองเป็น 2 หาดสำคัญของไทยที่มีเต่าขึ้นมาวางไข่ เรื่องนี้ใครก็ทราบดี เต่า 4 ชนิดมาวางไข่ที่นี่ แต่เต่ามะเฟืองไม่มา 4 ปีแล้ว (ไม่มาทุกหาดของไทย ไม่ใช่เฉพาะที่นี่)
ปัจจุบัน เต่าหญ้าคือเต่าทะเลหายากที่สุดของไทย แต่ในช่วง 2 เดือนเศษที่ผ่านมา มีเต่าหญ้าเกยตื้นที่ 2 หาดมากกว่า 10 ตัว ที่เหลืออีกสิบกว่าตัวเป็นเต่าตนุ มีเต่ากระอีกนิดหน่อย เต่าเกือบทั้งหมดติดขยะทะเล เช่น เศษอวน พลาสติก ฯลฯ ติดที่ขา รัดบาดลึกที่คอ ขยะพลาสติกเหล่านี้ลอยกลางทะเลเป็นแพขยะ มีปลาเข้ามาอาศัย
บางทีชาวประมงและเรือท่องเที่ยวจะเจอเต่าติดเศษขยะกลางทะเล พวกเขาจะช่วยกันปลด หรือนำเต่ากลับมารักษา แต่ช่วงนี้คลื่นลมแรง เรือไม่ค่อยมี เต่าส่วนใหญ่ติดขยะจนเกยหาด ซึ่งแน่นอนว่าส่วนใหญ่จะตาย
แต่ก่อนตาย ถามว่าทรมานมั้ย ตอบได้ว่ามาก เพราะเต่าทะเลหายใจด้วยปอด ติดขยะลอยผิวน้ำ เต่ายังไม่ตาย หายใจได้เรื่อยๆ แต่เธอไปไหนไม่ได้ ได้แต่ลอยไปกับเศษขยะ หลายต่อหลายวัน แดดแผดเผา แผลบาดลึกลงเรื่อย จนบางครั้งขาแม่เต่าขาด
ผมเคยเห็นอะไรในทะเลมากต่อมาก เคยเห็นความพินาศย่อยยับแทบทุกแบบ แต่ถ้าถามกันตรงๆ ว่าภาพไหนเห็นแล้วน้ำตาไหลได้เลย ผมบอกได้ว่าภาพเต่าติดเศษขยะนี่แหละโหดสุด เพราะผมรู้ดีว่าเธอทรมานนานแค่ไหน และยิ่งน้ำตาไหลเมื่อรู้ด้วยว่าในท้องแม่เต่าเหล่านั้นมีลูกๆ อีกนับร้อยที่จะตายตามแม่ เพราะพวกเธอมาถึงหาดที่เธออยากมาให้กำเนิดลูกน้อย แต่มาในสภาพของซากศพหรือใกล้ตายเต็มที
มันโหดร้ายอย่างถึงที่สุด เมื่อคิดว่าสิ่งที่มนุษย์ทิ้งลงไปเพราะคิดว่าไร้ประโยชน์ เป็นฆาตกรฆ่าสัตว์ดึกดำบรรพ์ที่สุดกลุ่มหนึ่งที่ธรรมชาติสร้างมา เต่าทะเลที่มีวิวัฒนาการมากว่า 150 ล้านปี รอดพ้นมหาภัยพิบัติที่ทำลายไดโนเสาร์จนหมดสิ้น
กลับมาใกล้สิ้นสูญเพราะสิ่งที่มนุษย์ใช้แล้วทิ้ง จึงอยากบอกเพื่อนธรณ์ด้วยข้อเท็จจริงว่า ตั้งแต่มีรายงานมานานหลายต่อหลายปี ไม่เคยมีครั้งไหนที่มีเต่าตายใน 2 หาดมากมายถี่ยิบถึงเพียงนี้
พี่ๆ เจ้าหน้าที่และชาวบ้านต่างเศร้าใจ พวกเขาพยายามเต็มที่ แต่แม่เต่าก็ยังตายและตาย ยังไม่นับอีกหลายร้อยหาดทั่วไทย ที่มีเต่าติดขยะหรือกินขยะจนตาย
ผมทราบดีว่าเพื่อนๆ อ่านเสร็จ คุณก็คงเศร้าใจ แต่อาจมองไม่เห็นทางออก ผมบอกให้ ขอเพียงลดการใช้พลาสติกใช้แล้วทิ้ง มันก็ช่วยได้ แม้มันไม่ใช่ทั้งหมดหรอก ยังมีพลาสติกจากอีกหลายประเภทที่พร้อมทำร้ายแม่เต่า แต่ก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ส่วนหนึ่งอาจมาจากมือเราหรือมือลูกเรา
ถุงพลาสติกอาจไม่ได้รัดคอเต่า แต่ถุงล่อให้ปลาเข้ามา ทำให้ติดเศษอวนและเศษเชือก จึงเป็นคำพูดที่ปราศความรับผิดชอบมากเกินไป หากบอกว่าชั้นไม่เกี่ยว เราต้องพยายามในส่วนของเราให้ดีที่สุด สำหรับด้านอื่น ผมทราบดีว่าตอนนี้มีโครงการ upcycling จากหลายหน่วยงาน
ผมจะพยายามประสานให้เกิดความเป็นได้ให้มากที่สุด ความเป็นไปได้ในการสร้างพื้นที่โมเดล ทุ่มเทเป็นพิเศษกับพื้นที่ริมฝั่งทะเล ตั้งแต่ท้ายเหมืองถึงไม้ขาว จัดการขยะพลาสติก ร่วมกับชุมชนเก็บเศษอวนเศษเชือกมารีไซเคิล ฯลฯ
เพราะนั่นคือแหล่งสุดท้ายของอันดามันที่เต่ายังวางไข่พอสมควร และเป็นแหล่งสุดท้ายของไทยที่เรายังพบแม่เต่าหญ้า
ผมเชื่อว่ายังมีหลายหน่วยงานหลายองค์กร ทั้งภาครัฐและภาคเอกชนที่พร้อมช่วยเหลือ หากทราบความจริงข้อนี้ ความจริงที่ว่า หากเราไม่คิดช่วยตอนนี้ ก็ไม่ต้องคิดช่วยอีกแล้ว เพราะจะไม่มีแม่เต่าเหลือให้เราช่วยอีกแล้ว
คำว่าเรายังไม่พร้อม ไม่มีความหมาย เพราะความตายของแม่เต่ารอไม่ได้ เธอตายแทบทุกวัน ซากเกลื่อนหาด
ก่อนผมเขียนเรื่องนี้จบ พี่เขาเพิ่งไลน์มาบอก ตายอีกตัวแล้วครับอาจารย์ ที่ท้ายเหมือง ผมเพิ่งช่วยกันฝังเมื่อเย็นวันศุกร์ ติดขยะเหมือนเดิม ผมบอกกับตัวเองว่า สัปดาห์หน้ามีพูดเรื่องขยะทะเลให้สมาคมผู้สื่อข่าวต่างประเทศ ผมจะพูดเรื่องนี้
พูดเรื่องความตายของแม่เต่า เกลื่อน 2 หาดสำคัญสุดของไทย เพราะขยะทะเลเป็นเรื่องของทั้งโลก เราคงต้องช่วยกัน ผมยังมีโอกาสพบบางบริษัทในสัปดาห์หน้า ผมก็จะพูดเรื่องนี้ พูดขอร้องให้เขาช่วยแม่เต่าบ้าง
สุดท้ายคือการขอร้องเพื่อนธรณ์ ช่วยกันลดขยะพลาสติกอีกสักนิด ช่วยกันสนับสนุนสินค้าทางเลือก การรีไซเคิลหรือ upcycling เพื่อให้การตลาดขยับไปข้างหน้าได้ แน่นอนว่าผลิตภัณฑ์หาซื้อยากมากในตอนนี้ แต่ผมเชื่อว่าในอีกไม่นาน คงมีเพื่อนๆ ช่วยกันวางจำหน่ายมากขึ้น ผมได้แต่ฝันถึงวันข้างหน้า ได้แต่หวังว่าเราจะพยายามได้ดีกว่านี้
มันเป็นแค่ความฝันและความหวัง ระหว่างที่แม่เต่าอีกหลายตัวยังติดขยะพลาสติก ลอยคอโต้คลื่นสูงอยู่ในอันดามันตอนนี้ และพรุ่งนี้มะรืนนี้ ซากพวกเธอก็คงเกยหาด แต่ถ้าเราหดหู่ ท้อแท้ และเศร้าใจ จะมีเต่าจำนวนมากที่จะต้องตายและตาย มันไม่เกี่ยวว่ามีความหวังริบหรี่แค่ไหน มันเกี่ยวกับว่าเราจะตั้งใจก้าวต่อไปแค่ไหน
ต่อให้เป็นเต่าตัวสุดท้ายของทะเลไทย หากเธอไม่ตายเพราะขยะพลาสติกในทะเลในอีก 10 ปีข้างหน้า ผมถือว่าทุกอย่างที่ทำวันนี้...มีผลครับ
